- σίγουρος
- Επώνυμο οικογένειας της Ζακύνθου, που καταγόταν από τους Νορμανδούς ιππότες της Γαλλίας de Segur. Απόγονοι της οικογένειας αυτής εγκαταστάθηκαν στην Απουλία και τη Ζάκυνθο. Γενάρχης του κλάδου της Ζακύνθου ήταν ο Νούκιος.
1. Δραγανίγος (1547-1622). Ήταν έγγονος του άρχοντα της Ζακύνθου Νούτσου και με το όνομα Διονύσιος έγινε αρχιεπίσκοπος Αίγινας. Ο Σ. Δραγανίγος, που ανακηρύχτηκε σε άγιο, είναι και πολιούχος της Ζακύνθου.
2. Νικόλαος - Γραδενίγος. Στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη και στην Πετρούπολη μαζί με τον I. Καποδίστρια, με σκοπό την επικύρωση του Συντάγματος των Επτανήσων.
3. Ιωάννης. Γιος του προηγούμενου. Διακρίθηκε ως νομομαθής. Διετέλεσε πρόεδρος της Βενετικής Ακαδημίας και ασχολήθηκε με την οργάνωση των δικαστηρίων της Ζακύνθου.
4. Κωνσταντίνος. Αδελφός του προηγούμενου. Σπούδασε στη στρατιωτική σχολή της Βερόνας και, αργότερα, υπηρέτησε με το βαθμό του ταγματάρχη στο στρατό της Κιζαλπινής δημοκρατίας. Σ’ αυτόν οφείλονται διάφορα οχυρωματικά έργα σε ιταλικές πόλεις. Πέθανε στη Βενετία. Έγραψε διάφορα έργα, το κυριότερο από τα οποία, γραμμένο στα ιταλικά, τιτλοφορείται Η καλλιέργεια της ελιάς.
5. Διονύσιος. Σπούδασε νομικά και έγινε διαδοχικά καθηγητής της ελληνικής γλώσσας στο γυμνάσιο της Περούτζια και του, εμπορικού και διοικητικού δικαίου στο Λιβόρνο. Διετέλεσε επίσης πρόξενος της Ελλάδας στο Λιβόρνο, τη Φλωρεντία και τη Ρώμη.
6. Μαρίνος. Ποιητής (1885-1961). Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και μετεκπαιδεύτηκε στο Παρίσι. Όταν γύρισε, ακολούθησε το διπλωματικό στάδιο και διετέλεσε πρόξενος της Ελλάδας, στη Νεάπολη, Βενετία, Παρίσι, Αλεξάνδρεια και Γαλάτσι. Στους λογοτεχνικούς κύκλους εμφανίστηκε το 1901, με ποιήματα και κριτικά άρθρα σε διάφορα αθηναϊκά περιοδικά και αποτελούν κριτικές εισαγωγές στη σειρά των εκδόσεων νεοελληνικής φιλολογίας της Βιβλιοθήκης Φέξη. Έργα του σε βιβλία είναι: Εντυπώσεις από το Παρίσι (1910) και Εκλεχτές σελίδες. Μετάφρασε επίσης τους Χαρακτήρες του Θεόφραστου καθώς και ποιήματα του Φώσκολου, Γκαίτε, Σίλερ Πόε, Τένυσον κ.ά. Ως ποιητής, διακρινόταν γιατί ακολούθησε την παραδοσιακή τεχνοτροπία, ακολουθώντας κατά κανόνα ιαμβικά μέτρα^ Σ’ ό,τι αφορά το περιεχόμενο, είναι φανερή η υπεροχή του ιδεαλισμού στο συναίσθημα, χαρακτηριστικό της επτανησιακής νεοκλασικής παράδοσης, της οποίας ο Σ. είναι και ο τελευταίος εκπρόσωπος. Ως κριτικός ακολουθούσε μέθοδο αντικεψενισμού και αναλυτικότητας και έγραψε, ανάμεσα στ’ άλλα και μια αξιόλογη μελέτη για το Δ. Σολωμό του οποίου άλλωστε επιμελήθηκαν την κρατική έκδοση των Απάντων του.
* * *-η, -ο, Ν1. ασφαλής, ακίνδυνος («ο δρόμος αυτός δεν είναι σίγουρος»)2. βέβαιος («είμαι σίγουρος ότι έχω δίκιο»)3. το ουδ. ως ουσ. το σίγουροείδος φυτού4. (το ουδ. πληθ. ως επίρρ.) σίγουραασφαλώς, βεβαίως («σίγουρα θα τελειώσω σήμερα»)5. φρ. α) «στα σίγουρα» — οπωσδήποτεβ) «τό 'χει για σίγουρο» — τό θεωρεί ως γεγονός.[ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ. sicuro «σίγουρος, ασφαλής» < λατ. securus)].
Dictionary of Greek. 2013.